Kees Ruys (Den Haag 1955) is fulltime schrijver. Hij debuteerde in 1986 met de roman Een afgedragen huid bij uitgeverij Van Oorschot. Daarna publiceerde hij achtereenvolgens bij Van Oorschot, Veen en Atlas romans en reisverhalen, waaronder de eerste vier delen van De randgebieden, een vijfdelige cyclus reisboeken over Indonesië. Bij uitgeverij In de Knipscheer verschenen twee biografieën van zijn hand: Alles is voor even (2013), over de schrijfster Aya Zikken, en Chris Hinze. Een biografie (2015). In 2017 publiceerde Ruys bij Rainbow De nevelarchipel, een eigen keuze uit zijn Indonesische reisverhalen. Zijn laatste boek, De Madurese vriend, verscheen in 2023.

Zijn eerste grote reis maakte Kees Ruys in 1979, toen hij een jaarlang door Europa, Azië en de Sovjet-Unie trok. Het langst bleef hij in Indonesië – een land dat hem van jongs af aan al had geïntrigeerd vanwege de verhalen, brieven en souvenirs van zijn grootvader, de acteur Cor Ruys, die er tussen 1912 en 1938 tijdens langdurige tournees rondtrok. Ook Ruys blijft er terugkeren; sinds 1979 maakte hij meer dan twintig lange reizen naar het land, dat de belangrijkste inspiratiebron werd voor zijn reisverhalen. 

Tussen 2003 en 2010 was Ruys redacteur bij de Haagse literaire uitgeverij Valerius Pers, van 2011 tot 2019 gevolgd door een redacteurschap bij het literaire tijdschrift Extaze. Voor In de Knipscheer redigeerde hij literaire uitgaven in de Extaze-reeks en verhalen en romans van Rob Verschuren en Kristien De Wolf. Sinds 2021 is hij redacteur bij het tijdschrift Elders literair.